Urodzony 25.10 1945 roku w Zawierciu karierę sportową rozpoczął 1963 roku trenując boks we „Włókniarzu” Zawiercie. Szybko pojawiają się pierwsze sukcesy. Już jako junior w 1964 roku zdobywa złoto podczas Mistrzostw Polski w Kaliszu i zostaje powołany do młodzieżowej kadry Polski a następnie od 1965 roku do seniorów. Jego sukcesy nie pozostają niezauważone przez I ligowe kluby. Pozyskany w 1965 roku do I ligowego ŁTS Gliwice, gdzie pozostaje do 1967 roku. Od 1967 roku przechodzi do WKS „Gwardia” Warszawa w którym zdobywa drużynowego Mistrza Polski Seniorów w latach 1967 – 1968. Wraz przejściem do Warszawy rozpoczyna studia w Akademii Wychowania Fizycznego gdzie w 1971 roku uzyskuje tytuł magistra i trenera II klasy boksu.
Od 1 lipca 1971 roku rozpoczyna pracę w KS „Gwardia” jako trener sekcji bokserskiej. W latach 1977/ 1978 uzyskuje licencje trenera boksu I klasy w szkoleniach organizowanych przez Polski Związek Bokserski i Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Sportowych.
Po rozwiązaniu sekcji bokserskiej podejmuje się prowadzenia nowo powstającej sekcji kickboxingu. Brak odpowiednich kursów powoduje, że w 2000 roku odbywa kurs dla instruktorów kickboxingu, a następnie podejmuje studia podyplomowe dla trenerów kickboxingu w Instytucie Naukowym Kultury Fizycznej Warszawskiego AWF w Białej Podlaskiej. Kończy je w 2001 roku uzyskując dyplom trenera kickboxingu II klasy. Następnie uzyskuje I stopień mistrzowski kickboxingu.
Do największych osiągnięć trenerskich można zaliczyć:
- nadanie złotej odznaki zasłużonego działacza kultury fizycznej,
- nadanie złotej odznaki Polskiego Związku Bokserskiego,
- nadanie 2-krotnie srebrnego krzyża zasługi,
- trener roku 1996 (województwa zielonogórskiego),
- trener roku 2002 (województwa lubuskiego),
- 3-krotnie nagrodzony zespołową nagrodą ministerialną I stopnia (MENiS, UKFiS),
- 3-krotnie nagrodzony zespołową nagrodą ministerialną II stopnia (MENiS, UKFiS),
- 2-krotnie nagrodzony przez Prezydenta Zielonej Góry „nagrodą sportową roku” – 2001 i 2003,
- powołanie na trenera kadry na Mistrzostwa Świata juniorów na Ukrainie – 2000 rok,
- powołanie na trenera kadry na Puchar Świata w Piacenza w latach 2001 i 2003,
- powołanie na trenera kadry na Mistrzostwa Świata w Mariborze i Belgradzie w 2001 roku,
- nadanie przez Ministra Sportu nagrody I Stopnia za rok 2005.
Poniżej Tadeusz Duda z czołowymi zawodnikami.
Lecz chyba największym sukcesem jako trenera i człowieka przez te wszystkie lata jest bycie ze swoimi wychowankami w chwilach dobrych i złych. To on i jego postawa miała ogromy wpływ na tych ludzi i ich dalsze postępowanie.